CZWARTEK NA TŁOMACKIEM Tłomackie i Leszno. Na styku narodów, religii i kultur 10 grudnia 2015 r., godz. 18:00
Warszawa była od początków XVI w. miastem zamkniętym dla protestantów i wyznawców judaizmu. Chrześcijanom wyznań niekatolickich odmawiano obywatelstwa miejskiego, a Żydom w ogóle zabraniano przebywania w stolicy. Jednakże ograniczenia te nigdy nie były ściśle przestrzegane. W XVIII w. Warszawa stawała się miastem coraz bardziej zróżnicowanym pod względem narodowym i wyznaniowym. Od czasów Augusta II Mocnego napływało tu wielu Niemców – nie tylko z Saksonii, ale także z Prus i Austrii, a ponadto wielu Francuzów, Rosjan i Włochów. W stolicy osiedlali się także Ormianie, Grecy oraz Czesi i Węgrzy. Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego funkcjonowały wspólnoty religijne zrzeszające wyznawców judaizmu, luteranów, reformowanych, unitów i prawosławnych.
Leszno i Tłomackie były dwoma sąsiadującymi ze sobą magnackimi jurydykami, które do 1792 r. nie podlegały władzy warszawskiego magistratu. W pierwszej z nich znajdował się najstarszy cmentarz dla mieszkających w Warszawie dysydentów, a w 1776 r. powstała parafia ewangelicko-reformowana. Natomiast na Tłomackiem znajdowało się wówczas duże skupisko ludności żydowskiej, a sto lat później (1876–1878) wzniesiono Wielką Synagogę, która wraz z Główną Biblioteką Judaistyczną była duchowym centrum żydowskiej Warszawy.
Prowadzenie: Dr Paweł Fijałkowski
Wstęp wolny
|