| | Newsletter 16-23 marca 2016
|
| | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| |
|
|
|
|
| CZWARTEK NA TŁOMACKIEM 17 marca 2016r., godz:18:00 O nowo wydanych i przygotowywanych do wydania tomach pełnej edycji Archiwum Ringelblum.
Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego (Archiwum Ringelbluma) — utworzone jesienią 1940 r. dzięki inicjatywie dr. Emanuela Ringelbluma i przy udziale stworzonej przez niego konspiracyjnej organizacji „Oneg Szabat” — jest jednym z najważniejszych świadectw o zagładzie Żydów polskich.
Pierwsza została ukryta na terenie getta warszawskiego (w piwnicach szkoły Borochowa przy ul. Nowolipki 68) na przełomie lipca i sierpnia 1942 r., druga w tym samym miejscu na początku lutego w 1943 r. W różnym czasie udało się odszukać zakopane archiwalia — we wrześniu 1946 r. odnaleziono część pierwszą, zaś na drugą natrafiono przypadkiem dopiero w grudniu 1950 r. Całe ocalone Archiwum zawiera kilka tysięcy dokumentów (rękopisów, druków, fotografii) liczących w sumie ponad 28 tys. kart. Duża część zgromadzonych w nim materiałów nie ma odpowiedników w innych zachowanych kolekcjach archiwalnych na świecie. Do źródeł unikatowych należy zaliczyć, np. zbiór relacji, kolekcję listów napływających do getta warszawskiego, opracowania przygotowane przez zespół „Oneg Szabat, obszerny wybór druków konspiracyjnych z terenu getta warszawskiego, teksty utworów literackich powstałych podczas wojny, dokumenty pochodzenia prywatnego (spuścizny) itd. Archiwum Ringelbluma znajduje się w zbiorach Żydowskiego Instytutu Historycznego.
Wykład poprowadzą: Dr Katarzyna Person, dr Agnieszka Żółkiewska, Aleksandra Bańkowska i Marta Janczewska
|
| | | | | | | SEMINARIUM NAUKOWE 22 marca 2016, godz. 11:00 "Czy tu nie jest pięknie?" Niemieckie pocztówki z Auschwitz (1942-1944)
Wykład poprowadzi dr Jacek Małczński.
W czasie drugiej wojny światowej Niemcy wydali kilkanaście kart pocztowych z widokami Auschwitz. W swoim wystąpieniu dr Małczyński przeanalizuje serię sześciu pocztówek przedstawiających malowniczy obraz Auschwitz i okolic.
- Interesować mnie będzie zarówno ich wymiar tekstualny i wizualny, jak i strona materialna — mówi o swoim wykładzie dr Małczyński. — Parafrazując tytuł książki W.J.T. Mitchella, będę zastanawiać się nad tym, „czego pragną krajobrazy”. Jakie wyobrażenia kryją się za idyllicznymi obrazami Auschwitz? W jaki sposób postrzegano krajobraz w Trzeciej Rzeszy? Jak dzisiaj patrzymy na tego typu obrazy?
|
| | | | MEGILAT ESTER — PURIM
Przypadające na ostatnią pełnię księżyca przed wiosenną równonocą, 14 dzień adar, święto Purim swoją nazwę zawdzięcza perskiemu słowu oznaczającemu los. Upamiętnia ocalenie Żydów przed wyniszczeniem w królestwie perskim, opisane w Zwoju Estery. Historia ta jest figurą każdego ucisku i prześladowania, z którego Bóg wybawia naród żydowski. Podobnie poprzedzający Purim post Estery, trwający od wschodu do zachodu słońca, ma nie tylko przypominać o poście biblijnej bohaterki, ale także o niepewności i strachu, jakie wiążą się z życiem na wygnaniu. Purim zrodziło się prawdopodobnie w gminach żydowskich wschodniej diaspory w połowie II wieku p.n.e.
Ramy obchodów święta wyznaczają wieczorna i poranna lektura zwoju Estery w synagodze oraz radosna uczta purimowa. Do obchodów należą także drobniejsze zwyczaje i nakazy. Tego dnia udziela się jałmużny, wymienia prezenty purimowe, dzieci dostają purimowe pieniądze, na ucztę zaś kobiety przygotowują specjalne ciastka zwane hamantasze. Purim jest głośny i radosny. Szczególny karnawałowy charakter święta podkreślany jest przez odbywające się tego dnia przedstawienia i maskarady, zamieniające zwykły porządek społeczny i odwracające codzienne role. Do przesyłania bliskim podarunków z żywności używa się specjalnych talerzy z ceramiki lub cyny, które często bywają dekorowane scenami z księgi Estery lub wyobrażeniem trzech ryb wskazującym na porę roku, w której odbywa się święto.
Najważniejszym przedmiotem związanym z obchodami Purim są jednak pergaminowe, ręcznie zapisywane zwoje Estery, Megillat Ester, z których podczas święta dwukrotnie odczytuje się opowiadanie o wybawieniu Żydów od perskiej zagłady. Od XII wieku pojawiają się zwoje przeznaczone do użytku poza liturgicznego, opatrzone ilustracjami wybranych epizodów lub bohaterów historii, a także bogatą dekoracją roślinną, w którą wplecione zostają wyobrażenia zwierząt i fantastycznych stworów. Do zwoju Estery niejednokrotnie włącza się również, w specjalnej ornamentalnej oprawie, tekst błogosławieństw odmawianych przed lekturą i po niej.
|
| | | | | | |
