Pierwsza część wystawy obejmuje okres od Sejmu Wielkiego do „nocy paskiewiczowskiej”. Ukazuje trudne relacje Polaków i Żydów u kresu epoki staropolskiej, pierwsze wspólne działania przeciw Rosji w czasie powstania kościuszkowskiego, wreszcie walkę u boku Napoleona i w powstaniu listopadowym. Druga część obejmuje rok 1861, gdy doszło do kilku wielkich manifestacji antyrosyjskich w Warszawie, które odczytano jako pojednanie Polaków i Żydów, oraz powstanie styczniowe i jego reperkusje. Opowiadając o latach 60. XIX wieku, sięgamy aż po rok 1918, gdy Polska odzyskała wolność. Trzecią, najważniejszą część wystawy stanowi Pogrzeb pięciu poległych Aleksandra Lessera.