Koncert tego artysty przypomni nam, że przez życie nie trzeba podążać jedną ścieżką, a na zmiany nigdy nie jest za późno. Witek Muzyk Ulicy opowie swoją historię na Najpiękniejszym Festiwalu Świata.

Historię Witka Muzyka Ulicy mógłby podsumować jeden wers wiersza rosyjsko-amerykańskiego poety i eseisty - Josifa Brodskiego, który niejednokrotnie cytował polski pieśniarz – Mirosław Czyżykiewicz: "Wolność jest wtedy, gdy zapominasz pisowni nazwiska tyrana, a ślina w ustach smakuje słodziej niż chałwy Persji". On sam jednak o sobie mówi krótko: „Muzyk wśród uliczników i ulicznik wśród muzyków”.

Dorastał w Kołczynie, w niewielkiej miejscowości, w gminie Rokitno. Przez trzynaście lat pracował jako przedstawiciel handlowy, zarabiał duże pieniądze i paradował w wielkim świecie. Nieustanna potrzeba pogoni „za czymś jeszcze”, niemijające uczucie „ciągle mi mało”, zaprowadziły go do miejsca, w którym jedynym wyjściem było uwolnić się od wszystkiego, do czego dotychczas sprezentowało mu życie.

Wolnością dla Witka Muzyka z Ulicy, było przejście na drugą stronę - wyzwolenie się ze szponów korporacji. Zainspirowany uliczną skrzypaczką, zmotywowany zakładem z najbliższymi, rozpoczyna nowy rozdział życia od muzycznej ścieżki wydeptanej na ulicach, jako nowy odmieniony, z odpowiedzią na problemy i trudności napotkane w przeszłości.

Niewinne wyjście z akordeonem na miasto stało się uwiecznieniem tego, za czym tęsknił, i co kochał od najwcześniejszych lat podstawówki – muzyką, a jego myśli głośno wypowiedziane w jego utworach, okazały się bliskie nie jednej refleksji wśród mijającego go tłumu – stały się głosem tych, którzy podobnie jak Witek czuje na własnej skórze niewolnictwo nowej ery.

Komponuje aranżuje, pisze słowa do piosenek. Umiejętnie łączy nuty z literami. Na scenie opowiada historię, na pozór tylko swoją. Jako jedyny artysta w Polsce zagrał na Stadionie Narodowym bez nagłośnienia. Wydał 2 płyty w stylu "folko-rocko-punko-polo". Jakie jest jego marzenie? Nie śpiewać coverów w Opolu.